Η ομάδα μας συγκροτήθηκε από τους Ουρανία Αλτουβά, Γιώργο Κανάκη, Γιώργο Λύκο και Αγγελική Σταμάτη, απόφοιτους και τελειόφοιτους αρχιτέκτονες για τις ανάγκες του συγκεκριμένου διαγωνισμού. Η συνεργασία μας συνδυάζει το διαφορετικό ερευνητικό προηγούμενο του καθενός, όπως η σχέση δημόσιου και ιδιωτικού χώρου, καθώς και μια πρόσφατη εμπειρία από τη μελέτη και αναβάθμιση σχολικών χώρων.

Ο διαγωνισμός αυτός αποτέλεσε για εμάς ευκαιρία και ταυτόχρονα πρόκληση να δοκιμαστούμε σε ρεαλιστικές συνθήκες σχεδιασμού, ως μετάβαση από το ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Σκοπός του διαγωνισμού ήταν ουσιαστικά η δημιουργία δύο κτιρίων σε ένα, ενός βρεφονηπιακού σταθμού στο ισόγειο και μίας αίθουσας πολλαπλών χρήσεων στον α΄ όροφο, με χωριστές εισόδους και χωρίς εσωτερική επικοινωνία. Έτσι, πρόθεση της ομάδας - λαμβάνοντας υπόψη τους δοθέντες όρους του διαγωνισμού - ήταν τόσο η συνύπαρξη των δύο διακριτών λειτουργιών, όσο και η δημιουργία ενός αστικού ελκυστή, συμβατού με το μέγεθος της περιοχής μελέτης.
Για τον σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε μια ενιαία δομή στα όρια του οικοπέδου με την πολυπλοκότητα να τοποθετείται εσωτερικά. Τα βασικά συνθετικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν γι’αυτόν το σκοπό είναι τα εσωτερικά αίθρια, τα πλήρη (όπως wc, κουζίνες) και η επιδερμίδα. Τα εσωτερικά αίθρια και τα πλήρη αναπτύχθηκαν σε κάθετη διάρθρωση μεταξύ των δυο επιπέδων, δημιουργώντας οπτικές και λειτουργικές ενότητες για τις δύο διαφορετικές χρήσεις του κτιρίου. 

Η βασική δυσκολία που αντιμετωπίσαμε, ήταν οι δύο λειτουργίες να αποδοθούν στο σύνολό τους με ένα ενιαίο λεξιλόγιο, ενώ ταυτόχρονα να γίνεται σαφής ο διαφορετικός χαρακτήρας τους, συναρτήσει των περιορισμών και των κανονισμών που έπρεπε να ακολουθήσουμε βάσει προδιαγραφών.

Η εξωτερική ημιδιάφανη επιδερμίδα, αποτέλεσε το βασικό στοιχείο επικοινωνίας με το ευρύτερο περιβάλλον της γειτονιάς καθώς υποχωρεί στα σημεία όπου οι ροές της πόλης επιχειρούν να τροφοδοτήσουν το κτίριο και στα σημεία όπου το εσωτερικό επιδιώκει ανεμπόδιστη οπτική επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο. Με αυτόν τον τρόπο, το αστικό κενό παραλαμβάνεται από το κτίριο, αποκτά μορφή, και επιστρέφει στη πόλη μέσω του μεγάλου ανοίγματος στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων.

Παράλληλα, στο βρεφονηπιακό σταθμό, βασικός στόχος της χωρικής διαμόρφωσης, υπήρξε η δυνατότητα για ταυτόχρονη οπτική επαφή με όλους τους χώρους του σταθμού από οποιοδήποτε σημείο, καθώς και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση διαθέσιμη στα παιδιά για ελεύθερο παιχνίδι. Έτσι, το αυστηρά λειτουργικό πρόγραμμα (γραφεία, βοηθητικοί χώροι και τουαλέτες) τοποθετήθηκε ως πλήρη στοιχεία στα όρια του κτιρίου και οι χώροι απασχόλησης των βρεφών και των νηπίων κατέλαβαν τον υπόλοιπο «ανοιχτό» χώρο. Και στους δύο ορόφους, η απόφαση για τοποθέτηση των αίθριων και πλήρων ελεύθερα στο χώρο, είχε ως αποτέλεσμα η κίνηση στους ορόφους να παρέχει μια ευελιξία ανάλογα με τα σενάρια χρήσης. 

Η σχέση της αρχιτεκτονικής φόρμας με τις αστικές ροές. Η μελέτη αυτής της σχέσης, μας βοήθησε να εισάγουμε πολυπλοκότητα, ακολουθώντας την κλίμακα της περιοχής. Ακόμη, συνδυάζοντας τα ιδιαίτερα λειτουργικά προγράμματα, καταφέραμε να διασχίσουμε με ενιαίο λεξιλόγιο την απόσταση ανάμεσα στην αστική κλίμακα και την κατασκευαστική λεπτομέρεια.